เผยสถานะหัวใจตอนนี้ไม่ว่างแล้วหัวใกลับมาเป็นสีชมพูอีกครั้งสำหรับสาวสวยคนนี้ ‘เป็กกี้ ศรีธัญญา’ และล่าสุดเจ้าตัวมาเปิดใจเรื่องรักในรายการโดนเซมาที่แพท ยอมรับกำลังซุ่มดูใจหนุ่มรุ่นน้อง แฮปปี้มาก อ่อนโยน ดูแลดี ไม่ออกสื่อแต่ก็ไม่ได้ปิด เก็บรักเก่ามาเป็นบทเรียนชีวิต
แฮปปี้อินเกมไม่พอ ยังแฮปปี้อินเลิฟอีกด้วย สำหรับพิธีกรสาวมากฝีมือ เป็กกี้ ศรีธัญญา ที่เมื่อสิ้นปีที่ผ่านมา ประกาศเลิกรากับอดีตสามีไป แต่สวยเก่งขนาดนี้มีหรือจะโสดได้นาน เพราะล่าสุดเจ้าตัวได้ออกมายอมรับกลางรายการ โดนเทเซมาที่แพท ของแพท ณปภา ตันตระกูล ว่า ตอนนี้มีหนุ่มรุ่นน้องจองเต็มทุกห้องหัวใจแล้ว ทั้งยังแฮปปี้กับรักนี้มากอีกด้วย
ความรักมีคนมารอต่อคิวบ้างไหม?
“ก็มี (คนที่ซื้อลาบูบู้ให้ใช่ไหม?) ใช่ (หัวเราะเสียงเปลี่ยน) เขาซื้อให้เพราะเขาเห็นว่าเราเป็นวัยเล่นตุ๊กตาได้ สดใสตามวัย”
เด็กกว่าไหม?
“เด็กกว่านิดหน่อย ไม่เยอะแล้ว รอบนี้ไม่เยอะ”
เจอกันได้ยังไงคนนี้?
“เรายังลงดีเทลไม่ได้ เดี๋ยวก่อน รอให้ชัวร์ๆ ก่อน”
สักพักหรือยัง?
“ก็เพิ่งเริ่มคุยๆ กัน”
จริตอะไรที่ทำให้เรารู้สึกอยากคุยกับคนนี้?
“เราชอบคนใจดีแหละ ชอบคนอ่อนโยน รับความปรี๊ดปร๊าดเราได้ รับมือกับอารมณ์ที่แปรปรวนของเราได้ เราไม่ชอบผู้ชายที่มาออเดอร์เรา”
คนนี้พอบอกได้ไหมว่าฟีลไหน?
“อืม หน้าก็ไทยๆ เป็นคนน่ารัก อ่อนหวาน”
เขาเข้ามายังไง เพราะแม่คงไม่อ่าน DM มันต้องประชิดตัวไหม?
“ประชิดตัว คือเราไม่ค่อยได้ไปเจอใครไง ก็ลองคุยๆ กันดูก่อน ไม่รีบ ไม่เปิด แต่ไม่ได้ปิด”
แต่ไม่มาถ่ายลง ไม่พาออกรายการ?
“ไม่ๆ แต่ถ้าใครเห็นก็เห็นได้ เขาก็ดูดี ก็คบไม่ออกสื่อเฉยๆ”
ตอนนี้แสดงว่าแฮปปี้มากๆ?
“ก็โอเคนะ”
เห็นว่าตอนที่เศร้าคือไม่รับงาน แล้วขอเศร้าเต็มๆ ร้องไห้ 2 วัน เพราะอะไร?
“ไม่อยากให้คนอื่นเห็น เราเป็นเครื่องหมายแห่งความสุขค่ะ อาชีพเรา คนอยากเสพความสุข ตอนนั้นเราก็เศร้า ร้องไห้ไปเลย 2 วัน เอาให้เต็มที่ บางวันจะเศร้าบ้างก็ไม่เป็นไร เอาจริงๆ เรายังไม่ได้ร้องไห้จริงจังจริงๆ เลยนะ ถามว่าตอนนั้นบอกผู้จัดการยังไงว่าขอเบรก 2 วัน ไม่ ไม่ได้บอกผู้จัดการ ตอนที่จะบอกเลิก เราดูก่อนว่าวันหยุดมีตรงไหนบ้าง
พอกลางคืนก็นัดเพื่อนมากินไวน์ คืนนี้จะเริ่มแล้ว ผู้ชายก็ยังไม่รู้ตัว ลั้นลาเปิดเพลงฟัง นึกในใจ กูจะประหารมึง รอให้มึงเมากว่านี้ก่อน เราก็พูด แล้วเขาเมาโซเซแล้ว รู้หมดแล้วนะทุกเรื่องที่เธอทำไว้ มีความสุขมากใช่ไหม เขาก็ไม่มีอะไร ขึ้นบ้านนอน ตอนเช้าตื่นมาเขาหายไปเลย เขารู้ แล้วเขากลับมานั่งเคลียร์กัน เราก็ใช้วันหยุด 2 วันตรงนั้นอยู่เงียบๆ ได้ทบทวนตัวเอง
เรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องเลวร้าย เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่เหมือนกัน ก็ต้องยอมรับ แต่ถ้าเทียบกับที่ผ่านมา มันก็พอที่จะผ่านไปได้ เราผ่านเรื่องหนักๆ มาเยอะมากแล้วชีวิต เรื่องนี้ก็ถือว่าหนักเรื่องนึงในการขาดใครสักคนที่อยู่กับเรามา 10 กว่าปี ก็เคว้งเหมือนกัน
แต่ชีวิตเราต้องไปต่อ เราจะมานอนอยู่ไม่ได้ งานต้องทำ เงินต้องใช้ คนในปกครองเราตั้งอีกกี่คนที่ต้องการพึ่งใบบุญเราอยู่ ถ้าเราเซแล้วล้มไปคนหนึ่งแล้วไม่เอาอะไรเลยแม้กระทั่งชีวิตตัวเอง พี่ว่ามันไม่สมเหตุสมผล มันไม่สมศักดิ์ศรีของนักรบ เซได้แต่ต้องลุก โดนมีดแทงก็ดึงมีดออกแล้วไปใหม่ หายาใส่ ตัวเองนี่แหละเป็นที่พึ่งตัวเองที่ดีที่สุด”
มันมีโอกาสที่เราจะกลับมาอ่านหนังสือเล่มเก่าไหม?
“มีโอกาสอะไรเธอ เขามีลูกแล้วค่ะ เขาเลิกกับฉัน ประกาศเลิก 28 ธันวาคม ก็น่าจะไม่มีโอกาสแล้ว เส้นมันขนานไปแล้ว ไม่มีแล้ว”
เรื่องจักรยานก็เป็นเหตุ มันเกี่ยวด้วยเหรอ?
“เดิมทีเหมือนจะไม่เกี่ยว แต่ไปๆ มาๆ มันก็เกี่ยวเหมือนกัน คือเวลาคนเราอยู่ด้วยกันมากๆ เราจะไปทางนี้ แต่อีกคนนึงไม่ไป บริหารเวลาไม่ได้ กลายเป็นเขาอยากอยู่ตรงนั้น 100% แต่เราต้องทำงาน ฝั่งนี้ก็จะไปอีกทางนึง มันก็เลยหาเส้นทางมาบรรจบกันไม่ได้”.
